Τάσος

⏱ 2'

Αυτό που έγινε είναι ότι μέσα από τη σχολή, που βρέθηκα σε πιο πολιτικές συζητήσεις περί διαφόρων θεμάτων, άρχισαν να μπαίνουν στο μυαλό μου αυτά τα ερεθίσματα περί πατριαρχίας και να σκέφτομαι περισσότερο, λες μήπως να ισχύουν αυτά; Σιγά σιγά παρατηρούσα στη ζωή μου κάποια προνόμια που ως άντρας έχω, όπως για παράδειγμα ο ρουχισμός (δεν έχω αναρωτηθεί ποτέ αν κάτι που θα βάλω θα προκαλέσει ή αν δε θα είναι σεμνό), η έλλειψη φόβου στο δρόμο (περπατάω βράδυ μόνος μου, με μουσική στο τέρμα, χωρίς να φοβάμαι μη με βιάσουν). Από τέτοιες απλές συνειδητοποιήσεις, μπόρεσα σιγά σιγά να δω και πιο "αόρατα" αποτελέσματα της πατριαρχίας, στην καθημερινή γλώσσα που χρησιμοποιούμε, στα αθλήματα, στις δουλειές που επιλέγουμε, σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας μας γενικά.

Και είδα το κακό που προκαλούμε οι άντρες μέσα από την πατριαρχία στις γυναίκες, αλλά και στους ίδιους τους άντρες. Για παράδειγμα στους άντρες, ένα αποτέλεσμα της πατριαρχίας είναι η δυσκολία στην έκφραση συναισθημάτων, ή ο εξαναγκασμός της "σκληρότητας" που πρέπει να έχει ένας άντρας, γιατί αλλιώς θεωρείται αδύναμος ή και "θηλυκός".