Ταμ
⏱ 2'
Επί χρόνια με κακοποιούσαν σεξουαλικά συγγενείς μου. Εγώ το έβαλα κάτω από το χαλί και συνέχισα με τη ζωή μου, όμως ανακάλυψα παρακάτω ότι το τραύμα ήταν ακόμα εκεί και επηρέαζε το κάθε τι που είχα κάνει ή που πήγαινα να κάνω στη ζωή μου.
Μία ακόμα τραυματική εμπειρία συνέβη όταν μου επιτέθηκε ένας άγνωστος στον δρόμο μέρα μεσημέρι, κοντά στη γειτονιά μου. Μου μιλούσε βρόμικα, με παρακαλούσε να πάω κάπου μαζί του, και όταν άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα, με κυνήγησε, ήρθε από πίσω μου και έπιασε το στήθος μου. Πάλεψα με όλη μου τη δύναμη και κατάφερα να τον ξεφύγω. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον φόβο που ένιωσα και το πόσο γρήγορα έτρεξα στο σπίτι των φίλων μου. Δεν είχα σκοπό να τους το πω. Αισθανόμουν βρόμικη. Όμως αυτοί επέμειναν αφού το πρόσωπο μου ήταν σαν να είχα δει φάντασμα. Με έβαλαν μαζί τους στο αμάξι και οδηγήσαμε γύρω γύρω ψάχνοντας τον τύπο αυτό. Δεν τον βρήκαμε πουθενά αλλά αισθάνθηκα μία ασφάλεια μαζί τους.
Μετά, εκτέθηκα στους οίκους ανοχής της Αθήνας. Περνούσα έξω από τους οίκους ανοχής και εκεί συναντούσα συχνά γυναίκες που εκδίδονταν. Μου έλεγαν τις ιστορίες τους, για το πως τους κακοποιούσαν, πως τους έλεγχαν οι άντρες στη ζωή τους, κάποιες φορές ήταν ακόμα και ο σύζυγος ή κάποιος συγγενής. Κάποιες δεν είχαν άλλον τρόπο να πληρώσουν για τις επεμβάσεις των παιδιών του, ή τα φάρμακα τους. Με σύντριψε η συμπόνια που ένιωθα για αυτές τις γυναίκες και έτσι αποφάσισα να μπω στον αγώνα κατά της έμφυλης βίας.
Είχα έναν-δύο φίλους που είχαν παλέψει μαζί μου με τα δικά μου τραύματα, και τώρα εγώ παρομοίως έχω οδηγηθεί στο να παλεύω για αυτές τις γυναίκες και για όποια γυναίκα που της στερήθηκε αυτό το απείρως πολύτιμο και ιερό πράγμα - το δικαίωμα στο ίδιο της το σώμα. Με έδειξαν αγάπη και φροντίδα, και γι' αυτό αγωνίζομαι και εγώ, γιατί το να αγωνίζομαι για τους συνανθρώπους μου είναι το ίδιο και το αυτό με την αγάπη και τη φροντίδα.