Μπαν μπαν
⏱ 2'
Είμαι νον μπαιναρι άτομο, αναρχικό και τρανσφεμινίστρια. Πήγα σε ένα δύσκολο σχολείο με καλόγριες, που αστυνόμευαν το ντύσιμο και την αυτοέκφραση στα κορίτσια και στα αγόρια, με ιδιαίτερη αυστηρότητα. Το οικογενειακό περιβάλλον εξίσου αυστηρό και "καθώς πρέπει". Με πιεζαν όλα αυτά και αντιδρούσα, παρόλαυτα ήταν κανονικοποιημένα μέσα μου.
Δε θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα περιστατικά, λίγο γρήγορα όμως θα πω ότι παραβιάστηκα πολλές φορές και από συνομήλικα αγόρια αλλά και από ενηλίκους άντρες ως ανήλικο. Παρόλαυτα θεωρούσα ότι ο φεμινισμός είναι παροχημένος και αναχρονιστικός. 1990 είχαμε άλλωστε, ποίος φεμινισμός; θέλαμε να μιλήσουμε για ισότητα - χα χα γελάω τώρα πια με την αφελή, μικρή μου εαυτή.
Ως φοιτήτρια ασχολήθηκα με την αναρχία, που φυσικά δεν δημιούργησε καθόλου χώρο για βιώματα ή σκέψεις πάνω στην έμφυλη καταπίεση. Ζυμώθηκα σε συνελεύσεις με σις στρέητ άντρες να αγορεύουν και να δίνουν τον τόνο στις κουβέντες και στις δράσεις. Συνέχιζα να έχω σχέσεις φιλικές και ερωτικές με σις στρέητ άντρες που παραβίαζαν τα όρια μου σωματικά, κοινωνικά και ψυχοσυναισθηματικά. Όμως δεν ήμουν σαν τις άλλες. Έτσι πίστευα. Πίστευα ότι αυτά τα πράγματα δε θα συμβούν σε μένα, γιατί εγώ προσέχω, δεν προκαλώ, ήμουν συμμορφωμένο στα πρότυπα της πατριαρχίας, άρα και σέηφ. Παρότι δεν ήμουν. Παρότι είχα ήδη βιαστεί. Παρότι είχα ήδη κακοποιηθεί. Κάπως στο μυαλουδάκι μου, δεν σχετιζόταν το βίωμα μου με την πατριαρχία. Ένιωθα ότι σε ένα μέρος έφταιγα κ γω και ότι στο υπόλοιπο κομμάτι ήταν απλά τυχαίοι μαλακές που βρέθηκαν στο δρόμο μου. Και ναι ήταν τυχαίοι μαλακες. Και γω τυχερό που είμαι ακόμα ζωντανό.
Είναι δύσκολη η συνειδητοποιηση του μόνιμου survival mode, η οποία ήρθε σιγά σιγά. Ήταν θέμα χρόνου. Όταν άρχισα να ακούω ιστορίες παρόμοιες με τις δικές μου. Πολλές φορές χειρότερες από τις δικές μου. Ήταν μακρύ το ταξίδι. Αλλά άξιζε. Και ελπίζω να συνεχιστεί μέχρι το τέλος της εθνοπατριαρχιας, της επιβεβλημένης ετεροκανονικοτητας και του καπιταλισμού, πολύχρωμου και μη. Είμαι έτοιμο να χορέψω στις στάχτες του με τα συντροφια και τις συντροφισσες μου. Ανυπομονώ!