Μαρκέλλα

⏱ 3'

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου η μητέρα μου ήθελε να μας προσφέρει τα πάντα. Δούλευε μέχρι αργά για να μη μας λείψει τίποτα υλικά και περνούσε όλο τον ελεύθερο χρόνο της μαζί μας για να μη μας λείψει τίποτα συναισθηματικά. Μεγάλωσε εμένα και την αδερφή μου με απίστευτη αγάπη αλλά και με μια αίσθηση ότι είμαστε ικανές να κάνουμε και να γίνουμε ό,τι εμείς θέλουμε. Βέβαια, βγαίνοντας στον έξω κόσμο συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό δεν ήταν τόσο εύκολο.

Από παιδί είχα έναν χαρακτήρα που δεν συνάδει με το πώς ένα κορίτσι πρέπει να έχει σύμφωνα με την κοινωνία. Δε μπορούσα να καταλάβω γιατί έπρεπε να περιορίζω τις δυνατότητες μου εξαιτίας του φύλου μου. Γι’αυτό κάθε φορά που άκουγα ότι δε μπορώ να κάνω κάτι επειδή είμαι κορίτσι, πήγαινα και το έκανα, από το να σηκώσω μια βαλίτσα μέχρι το να πλακωθώ με τα αγόρια της γειτονιάς μου. Σύμφωνα με τους δικούς μου ήμουν το αγόρι της οικογένειας επειδή ήμουν δυνατή, ισχυρογνώμον, αθλητική και ανεξάρτητη. Και πάντα αναρωτιόμουν γιατί να είμαι εγώ σαν αγόρι και όχι το αγόρι σαν εμένα, γιατί η δική μου προσωπικότητα έπρεπε να ανήκει σε κάποιον άλλον και εγώ απλά έτυχε να την έχω.

Και βέβαια, όταν είσαι γυναίκα με άποψη δε περνάς καθόλου καλά ούτε στο σχολείο και για αυτό δέχτηκα από μικρή ηλικία bullying που πολλές φορές κατέληγε σε κάποιο από τα αγόρια της τάξης μου να με χτυπάει, μάλλον δε του άρεζε αυτό που έλεγα. Όσες φορές και να ερχόταν η μητέρα μου στο σχολείο να παραπονεθεί, οι καθηγητές απλά «μάλωναν» το αγοράκι και του έλεγαν να μη το ξανακάνει. Σα να θεωρούσαν πολύ φυσιολογικό ότι ένα αγοράκι μπορεί να χτυπήσει το κεφάλι της συμμαθήτριας του στο θρανίο. Μπορεί να σκεφτόντουσαν ότι το κοριτσάκι μάλλον κάτι θα είπε που να τον προκάλεσε. Εγώ πάντως θυμάμαι όλοι οι δάσκαλοι μου ή μάλλον οι υποτιθέμενοι παιδαγωγοί μου να μου δίνουν τη «συμβουλή» να μη δίνω σημασία σε αυτά τα αγόρια ή καλύτερα να κάνω πως δεν ακούω και θα με αφήσουν ήσυχη. Με αυτή την εγκληματική συμβουλή έχουν μεγαλώσει οι ελληνίδες γυναίκες από το νηπιαγωγείο, μη τους ακούς, μη τους πειράξεις και δε θα σου κάνουν κακό. Γιατί αν σου κάνουν, εσύ το προκάλεσες.

Από τότε κατάλαβα ότι μόνη μου πρέπει να προστατέψω τον εαυτό μου από αυτές τις συμπεριφορές και αποφάσισα να κρύψω ή καλύτερα να πιέσω για κάποιο διάστημα στοιχεία της προσωπικότητας μου που είναι ενοχλητικά σε κάποιους. Όμως μεγαλώνοντας γνώρισα γυναίκες που μπορούσα να ταυτιστώ μαζί τους και είδα πως αυτές χρησιμοποιούσαν το χαρακτήρα και τα χαρίσματα τους για να βοηθήσουν τους άλλους και να εξελιχθούν οι ίδιες. Συνειδητοποίησα ότι η προσωπικότητα μου είναι η δύναμη μου και θέλω να τη χρησιμοποιήσω για να κάνω αυτό τον κόσμο λίγο πιο δίκαιο από ότι ήταν χθες.

Δε θέλω κανένα μικρό κορίτσι να νιώσει ότι δεν είναι αρκετά γυναίκα για την κοινωνία, ότι δεν έχει τον «σωστό χαρακτήρα» ή ότι πρέπει να περιορίσει τις δυνατότητες της ώστε να μπορέσει να επιβιώσει σε αυτό τον κόσμο. Και κυρίως, δε θέλω κανένα κορίτσι να μεγαλώσει σε μία κοινωνία όπου δε μπορεί να εξελιχθεί επειδή φοβάται το χέρι ή τη γλώσσα ενός άντρα.